Door: Liesbet den Daas
Als je, zoals wij, je bedrijf start vlak voordat de pleuris uitbreekt, genaamd Corona, dan heb je een jaar later nog geen idee hoe een “normaal” jaar er qua bezetting uit ziet. We gingen er wel van uit dat januari en februari waarschijnlijk rustige maanden zouden zijn, maar momenteel gebeurt hier nagenoeg niets en we vragen ons af of dat normaal is. Terwijl we toch de enige B&B in de wijde omtrek zijn die geopend is en de reisrestricties in Frankrijk zijn opgeheven. Die ene gast die laatst boekte vertelde dat hij in Cajarc moest zijn voor zijn werk, toch een wat groter dorp een kwartier rijden hier vandaan, maar dat hij geen enkele accommodatie dichter in de buurt kon vinden.
Maar we hebben ons inmiddels aangepast aan de omstandigheden en het begint aardig op een winterslaap te lijken. Het is te koud of te nat om te klussen. De binnen klussen zijn even klaar. Alle websites zijn ge-update. We hebben het B&B gedeelte (de voormalige stallen van deze boerderij) opgeruimd en de verwarming laag gedraaid. Het kleine keukentje in ons huis hebben we ingericht. Tot nu toe gebruikten we dat nooit. De B&B keuken is namelijk veel groter en van alle gemakken voorzien. Maar om niet meer heen en weer te hoeven lopen door de kou, leven we nu helemaal in ons woonhuis. Dat is super knus met een grote open haard, die we de hele dag oppoken. We staan pas op als de zon gaat schijnen, en als dat om 8.30 nog niet het geval is, draaien we ons nog eens om. Na het ontbijt hebben we twee beslissingen te nemen: waar gaan we lopen met de honden? En: Wat eten we vanavond?
Met een knetterende haard, dekens op de bank en een elektrische deken in mijn bed kan ik de kou nog net handelen. In Nederland hadden we een groot oud huis met hoge plafonds en hoge raampartijen. Supermooi maar helaas niet warm te stoken. Nu hebben we een klein oud huis met maar één verdieping, een laag balkenplafond en slechts een paar kleine ramen en nóg is het een hele klus om het hier behaaglijk te krijgen. We wisten dan ook niet dat het hier zomaar -5 kan worden ’s nachts. Maar we laten ons niet gek maken. De volgende bestelling haardhout is onderweg en we trekken vesten over truien aan. Ik sliep met sokken aan, maar nu is er dus de elektrische deken. In een opwelling gekocht maar hoe heerlijk is een voorverwarmd bed!!
We maken gretig gebruik van al onze digitale abonnementen zoals Netflix, Spotify, Kobo, NPO start en digitale kranten. Nog een geluk dat Orange (de Franse KPN) heeft besloten om de mogelijkheid te bieden extra gigabytes te kopen, wegens Corona, anders waren we op de helft van de maand al door onze data voor de Wifi heen. Er was ons door Macron glasvezel beloofd. Héél ruraal Frankrijk zou in 2020 aangesloten worden op glasvezel, maar ook daar gooide Corona roet in het eten waarschijnlijk.
Er schijnt al heel lang een avondklok te zijn hier in Frankrijk. Hij wordt zelfs nog aangescherpt van 20.00 naar 18.00. Maar denk je dat wij daar iets van merken? Wat zouden wij in het donker nog buiten moeten doen? Je ziet hier zonder zaklamp sowieso geen hand voor ogen en restaurants zijn gesloten. Cocoonen is de enige oplossing mensen, en dat is best lekker.
Toch verlangen we naar lente en corona-loze tijden. Naar reuring op het erf, naar terrasjes, bedrijvigheid, keuzes, naar reizen zonder gezeik, naar plannen maken zonder plan B, naar boekingen! Naar ouwehoeren zonder masker voor, naar reserveringen die niet geannuleerd worden, naar alle heerlijke restaurants hier in de omgeving, volle marktpleinen, brocantes, dorpsfeesten en zomerfestivals. En naar warmte en zon, want we houden van de seizoenen hoor, maar deze winterslaap moet niet te lang duren.
Heel herkenbaar!