Op de een of andere manier is het in Nederland nog steeds gebruikelijk om een officiële brief te ondertekenen met voorletters en achternaam. Zonder voornaam dus! Want die geeft de Nederlander niet zo snel prijs, terwijl de jij-cultuur toch zo in is in dat land.
In Frankrijk daarentegen is het normaal om je voornaam te verklappen, ook als je een hooggeplaatst persoon bent. Let maar eens op al die ministers.
Dat de Franse ambtenaar een formulier afwijst dat mijn klant heeft ingevuld op achternaam, voorafgegaan door slechts initialen, is in die optiek volstrekt begrijpelijk. Als het Franse formulier vraagt om de “prénoms”, dan dient hij inderdaad zijn Nederlandse voornamen Johannes en Wilhelmus voluit te vermelden en zich niet te verschuilen achter de initialen J.W. Maar ook niet achter zijn roepnaam Jan-Willem, afgeleid van zijn officiële voornamen, hoe ongemakkelijk die ook klinken. En zo komt het dat de kersverse Nederlandse ondernemer in Frankrijk opeens niet meer Jan-Willem heet maar Johannes Wilhelmus. Daar is hij niet blij mee. Maar ja, het zijn nou eenmaal zijn “prénoms”. Dat kan die ambtenaar ook niet helpen.
Door: Wim v Teeffelen, bijonsopderedactie.nl
