In de zomer van vorig jaar, waarin we nog in juli met een trui aan moesten schuilen voor de stromende regen, dachten we dat we het verkeerde gebied gekozen hadden. Het kan toch niet zo zijn dat je de grauwheid van Nederland probeert te ontvluchten en dat het je blijft achtervolgen tot in Zuid-West Frankrijk? Dat de klimaatverandering er voor gezorgd heeft dat het hier Hollands nat wordt? Dat het enige voordeel van deze move is dat we op een heuvel van 300 meter boven de zeespiegel zijn gaan wonen en dat de hele familie hier kan “bovenduiken” als het nodig zal zijn?
Nou, het valt inmiddels wel mee met die grijze, natte dagen. Het is dit jaar al weken non-stop strak blauw, en kurkdroog. Het is begin augustus. We zitten middenin hittegolf nummer drie en het eind is niet in zicht. Precies wat we wilden, echte mediterrane zomers! En de hitte went. Het eerste seizoen hadden we een week lang achtendertig graden en stonden we zwetend in onze onderbroek de kamers schoon te maken. Inmiddels weten we hoe we het moeten aanpakken zonder te bezwijken. Direct bij binnenkomst de ventilator op de hoogste stand, de gordijnen zoveel mogelijk dichthouden en de luiken ervoor zodra de zon op komt. Maar we gaan ons nu over hele andere dingen zorgen maken. Hitte, harde wind en droogte is een fijn recept voor flinke bosbranden en daar hebben we al een staartje van meegekregen.
In juni was er een pyromaan actief in onze regio en zagen we in een uurtje drie rookpluimen boven de heuvels uitkomen. Dankzij snelle actie van de brandweer was het allemaal geblust voordat het zich echt kon verspreiden, met een blusvliegtuig en al, maar de pyromaan had inmiddels wel 20 hectare opgefikt. De hele gendarmerie van de regio was opgetrommeld om getuigen en bewijs te verzamelen. Zo stonden er op een middag ineens vijf kerels in uniform met kogelvrije vesten en alle toeters en bellen op ons erf om vragen te stellen. De pyromaan heeft zichzelf later aangegeven. Een twintiger. Hersenloos blijkbaar. Ik ben trouwens benieuwd wat voor straf daar op staat maar ik hoop een hele hoge.
Niet veel later begonnen de grote bosbranden in de buurt van Bordeaux en reikte de rook en de brandlucht tot ons huis: driehonderdveertig kilometer verderop. Het hele brandweerkorps werd natuurlijk plat gebeld want het leek alsof er veel dichterbij iets in brand stond. Tot dusver gelukkig nog geen sprake van paniek, maar we speuren dagelijks de horizon af of het overal nog goed gaat. De bomen zijn inmiddels bruin aan het verkleuren of verliezen al hun bladeren, het gras kraakt, de vijgen verschrompelen aan de kale takken, de vijvers staan leeg, watervallen zijn gereduceerd tot een miezerig straaltje en de enige heerlijke plek op aarde blijkt de supermarkt. Of een grot.
In Nederland was er ook een hittegolf: Het kwik steeg tot wel tweeëndertig graden. En dat WEL TWEE DAGEN lang. Wij volgen nog steeds NU punt nl en het ging nergens anders meer over: tips om de hitte de baas te worden, hoe je te kleden naar je werk, wat de beste ventilatoren waren, de files naar het strand, aanbiedingen van airco-systemen, metingen van de hoogste temperatuur. Het was vanuit hier gezien echt lachwekkend. Met het vooruitzicht op een frisse regenbui is een warme dag helemaal niet erg maar juist heerlijk. Het wordt pas vervelend als er in de verste verte geen verkoeling meer te zien is in alle weersverwachtingen. Benieuwd hoe Nederland daar mee om gaat.
Ondertussen zijn de nachten hier gelukkig nog wel enigszins fris. En de wolkenloze hemel zorgt keer op keer voor een prachtige sterrenhemel. En zo zijn er wel meer voordelen aan een hittegolf. De was is in no-time droog. We hoeven geen gras te maaien. Er groeit nergens onkruid meer. Het zwembad is, behalve gewoon een heerlijkheid, een onmisbaar item geworden. Bovendien lacht niemand ons meer uit dat het een verwarmd zwembad is, want het grote voordeel van die installatie is dat het water ook gekoeld kan worden. Een frisse duik is toch wat anders dan een onderdompeling in een soep van algen. Alle deuren en ramen die klemden gaan weer soepeltjes open en dicht. De gasten komen later aan het ontbijt (wat wij dan weer niet begrijpen want juist in de ochtenden kun je nog wat leuks doen). De gasten zijn ook beduidend rustiger, of is het lamlendig? De investering in ventilatoren blijkt in het geheel niet overbodig te zijn geweest. De hangmatten zijn voor het eerst hele nachten beslapen. En we juichen als het een paar druppels regent.
Regen, het lijkt wel een verschijnsel uit een ander tijdperk. En dat het hier ook winter kan zijn is niet meer te bevatten. Dat we buiten kunnen wandelen! Hoe heerlijk zal dat zijn!
Liesbet Den Daas heeft met Theo Pranger Chambres d’Hôtes Pech Blanc in de Lot.
www.pechblanc.com
