Door: Kees Wijnen
We wisten niet eens waar onze septic tank precies lag. Raar eigenlijk dat wij ons nooit afvroegen waar de rotzooi bleef zodra je de WC doortrekt. De vorige eigenaar had ons gegarandeerd dat het allemaal prima in orde was! Op een dag kregen we een brief van de gemeente dat de septic tanks gecontroleerd zouden worden.
“Ja hoor,” dachten wij, “nu hangen we! Daar klopt natuurlijk helemaal niks van!”
Wij maar eens gezocht in alle paperassen die de vorige eigenaar had achtergelaten. Wij herinnerden ons nog een schetsje. En inderdaad, na lang zoeken vonden we een handgetekend schemaatje op een vodje papier. Er was een vetput voor het keukenwater, twee grote tanks en een bezinksysteem. We zijn er maar eens naar gaan zoeken, maar konden met de beste wil van de wereld niks vinden! Uiteindelijk, na het kappen van enorme hoeveelheden bramen en brandnetels op het laagste punt van het terrein vonden we twee deksels. Benieuwd verwijderden we één van de deksels. Eronder zat een enorm dikke bruine bubbelende drab, bestaande uit voornamelijk wc-papier. Een paar weken later stond er een dame op de stoep. Zij kwam de septic tank controleren. We boden haar eerst maar eens een allervriendelijkst kopje koffie aan en lieten haar uiteindelijk met schroom ons schemaatje zien. Zij bestudeerde het met veel goedkeurende knikjes en zei uiteindelijk dat het “tout comme il faut” was. Ze zou een rapport opmaken en dan kwam het allemaal in orde. Vervolgens vertrok ze weer. Wij waren uiteraard stomverbaasd dat ze de septic tank niet in levenden lijve wilde aanschouwen. Geen controle, geen gedonder, alles OK! Daar kwamen we goed van af. Een tijd later belden we toch maar een reinigingsbedrijf om de tanks eens te laten legen. Dat leek ons geen slecht idee. Het bedrijf zou een van hun mensen sturen.
Een week later stond plotseling Angel, onze buurman en boer, met een gigantische tractor met gierwagen op de stoep.
“Bonjour,” zei hij, “ik kom de septic tank legen.”
Wij keken hem niet begrijpend aan.
“Ja,” zei Angel, “ik word ingeschakeld door het reinigingsbedrijf en kom jullie septic tank legen.”
OK, het zal wel. Angel reed met zijn tractor dwars door de bramen naar het deksel, hing een dikke slang in de tank en begon driftig de blubberende massa weg te zuigen. Even later was zijn gierwagen vol en onze tank nog maar half leeg.
“Ik ga dit lozen en dan kom ik weer terug,” was de boodschap.
Ik dacht: “Nou, die zien we voorlopig niet meer. God weet waar hij naartoe moet om de boel netjes te lozen.”
Maar wat schetste onze verbazing … na een half uurtje was hij er weer! Verwonderd vroeg ik:
“Maar Angel, waar heb je nou al die rotzooi naartoe gebracht? Je bent alweer zo snel terug!”
“Allez!” zei hij, “bij mij op de akker gespoten natuurlijk, wat dacht je dan? Da’s goeie mest!!”
Ik was werkelijk helemaal perplex. Word je vanuit de overheid gedwongen fors te investeren om alle troep uit het milieu te houden. Komt onze buurman en spuit hij het zootje dankbaar op zijn akkers!! Op een gegeven moment, toen hij weer begonnen was de tweede helft op te slurpen, zei ik tegen hem:
“Maar Angel, besef je wel dat je nu pure Hollandse stront op je akker hebt gespoten?” Verbaasd keek hij me aan: “Oui,” zei hij, “en wat dan nog??”
“Nou” zei ik hem “Besef je wel dat nu het komend voorjaar al je akkers vol met tulpen staan!”
Hij keek me niet begrijpend aan en ging onverstoorbaar verder met zijn werk. Dit soort humor is aan Fransen niet besteed…!
Weer later vertelde hij dat de tanks nu leeg waren en gevuld moesten worden met water, anders konden ze wel eens imploderen. Een snel rekensommetje vertelde me dat dat minstens € 100,- ging kosten. Ik vroeg hem of het een idee was om met zijn gierwagen water uit de rivier op te pompen?
“Ja, dat kon” zei hij, dus hij is toen met zijn gierwagen water gaan halen en in een mum waren de tanks weer gevuld.
Later aan de koffie vroeg ik hem of ze bij hem ook langs waren geweest voor een controle. “Ja” zei Angel “maar ik heb geen septic tank”
“Jij hebt geen septic tank??” vroeg ik verbaasd, “Hoe kan dat nou? Waar blijf je dan met alle smurrie?”
“Nou, ik heb 68 ha land dus dat vindt z’n weg wel”
“Maar dan krijg je toch een boete??”
“Ja, en die betaal ik gewoon, niks aan de hand!”
“Hoeveel is die boete dan?” vroeg ik hem.
“50€” zei Angel
Ik begon een beetje te begrijpen hoe je dit soort dingen in Frankrijk aan moet pakken.
