De zwembadcontrole

Door: Kees Wijnen

Onze chambres d’hotes had een eenvoudig zwembad, een opbouwbad met een doorsnee van vijf en een halve meter. Na wat aanloopproblemen had ik de hele waterhuishouding aardig onder controle. Vrije chloren, chloor totaal, Ph Plus, Ph min, algen, troebel water; er komt heel wat bij kijken om je gasten het optimale zwemgenot te verschaffen. We hadden ook al het nodige gelezen over veiligheid. Om te voorkomen dat kinderen erin zouden vallen, diende er een solide hek om het zwembad te staan. Gelukkig hoefde dat bij ons niet omdat het een opbouwbad betrof, wat overigens ook maar een schijnveiligheid biedt. Ouders, wegdommelend in hun ligstoelen, konden immers niet zien wat hun kinderen uitspookten in die grote ton. Dat deden wij dus maar . . .
Op een dag ergens in Juli kwam er een bestelbusje aanrijden waar een jongeman uitstapte geheel in het wit gekleed en met een koffertje bij zich. Je kon van mijlenver al zien: “dit voorspelt niet veel goeds!”
“Goedemiddag” zei hij vriendelijk “Ik kom de kwaliteit van het zwemwater controleren.”
“Oh!?” zei ik verbaasd “Daar weet ik niks van!”
“Dat klopt, we doen deze controles ook zonder vooraankondiging.”
“Ja logisch” dacht ik nog.
“Maar leg eens uit” zei ik “Waarom hebben we jullie nooit eerder gezien?”
“Nou” legde hij uit “Het is een nieuwe wet, die door het ‘Ministère de Sport’ is opgelegd. We controleren steekproefsgewijs de zwembaden van chambres d’hotes, hotels en campings, nemen watermonsters voor bacterie analyse en testen Ph en Chloor.”
“OK, daar zijn we dan weer blij mee!” zei ik “en wat kost dat??” Ik had natuurlijk al in de gaten dat we hiervoor weer de portemonnee moesten trekken.
“80 Euro meneer en 68 Euro wanneer het water niet goed is en we een herkeuring moeten doen.”
Nou, dat is fantastisch nieuws!
“Ik neem aan dat dat daar uw zwembad is?“ wijzend naar onze tobbe.
“Klopt” zei ik. “Komt u maar mee.”
“Kan ik dan eerst even uw logboek inzien?” vroeg hij.
“Mijn logboek? Hoezo logboek??”
“U dient iedere dag uw chloor en Ph waarden te meten en te noteren in een logboek.”
“oh! Daar wist ik niks van!”
“Op zich geen probleem” zei hij “Als u dat dan maar wel vanaf nu gaat doen.”
Dat konden we er ook nog wel bij hebben.
Vervolgens stevende hij af naar ons zwembad en maakte zijn koffertje open waar een heel assortiment potjes en testapparaatjes uit tevoorschijn kwam.
Na een half uur vertrok hij weer. “Chloor en Ph zijn goed en volgende week krijgt u een rapport met de bacterie analyse.”
En inderdaad ontvingen we na een week een testrapport met een faktuur van 80 euro! Gelukkig werd het water goedgekeurd.
Ondertussen maar eens contact opgenomen met onze concullega’s. Ja, bij een van hen waren ze ook geweest. Na ons ongenoegen hierover uitgesproken te hebben, spraken we af dat we elkaar zouden waarschuwen wanneer er weer een controle was.
In augustus kwam hij weer!
“Zijn jullie er nu alweer?” zei ik geïrriteerd.
“Jazeker meneer, we komen 2 à 3 keer in een seizoen.”
“Toe maar! Nou, dat wordt zo dan wel een dure grap!”
Deze keer was het water niet goed. Ph te hoog. Hij zou volgende week terugkomen voor een herkeuring. Ook dat nog!
En fin, het jaar daarop herhaalde het hele ritueel zich weer. Op internet was er al behoorlijk wat commotie ontstaan over deze ridicule controles.
Alle chambres d’Hotes eigenaren stonden op hun achterste benen. We moesten ons dit maar laten welgevallen.Het jaar daarop maakte ik de controleur wijs dat onze tobbe privé was en niet voor gasten.
Hij keek me met een schuin oog aan en zei: “Ok, ik zal het noteren.”
Hij draaide zich om en vertrok weer. We hebben hem daarna nooit meer gezien.

Toen wij verhuisden naar Villeneuve sur Lot hadden we een echt zwembad van 11 x 5 meter, keurig netjes met een hek eromheen.
En jawel hoor, op een dag werd er aangebeld. Er stond een man bij de voordeur met stropdas en aktentas. Ook hij straalde niet veel goeds uit.
“Goedemiddag, ik vertegenwoordig het ‘Ministère du Sport’ en ik kom de veiligheid van uw zwembad controleren.”
“Oh nee hè!!” dacht ik nog, daar gaan we weer.
Onderweg naar het zwembad zei ik hem dat ik de chloor en Ph net al op niveau had gebracht.
“Nee” zei hij “Ik kom alleen voor de veiligheidsvoorzieningen.”
“Ok” zei ik, enigszins gerustgesteld, omdat juist dat bij ons dik in orde was, althans dat dacht ik.
Hij keek om zich heen en knikte goedkeurend.
“Prima” zei hij “goede omheining, veiligheidspoortjes, prima, zo zie ik het graag!”
Ik zuchtte opgelucht. “Er moet nog wel een publicatiebordje op het poortje.”
“Een publicatiebordje?” vroeg ik.
“Ja, een bordje waarop vermeld staan, de openingstijden van het bad, een doorsneetekening van het zwembad met de dieptes, een ‘op eigen risico’ vermelding en de telefoonnummers van de hulpdiensten.”
“Lijkt me geen probleem” zei ik “Ga ik regelen. Kan ik een geplastificeerd A4tje aan het poortje bevestigen?”
“Ja hoor, dat kan.”
“Dan” zei hij “moet er een noodknop komen om de waterpomp uit te schakelen in geval van calamiteiten.”
“Huhh . . . ?? Dat moet u me even uitleggen!!”
“Stel” begon hij “een kind wordt op de bodem van het bad vastgezogen aan het afzuigrooster, dan moet er een noodknop zijn om de pomp direct uit te schakelen.”
“Ja maar luister nou eens even” protesteerde ik “We hebben hier toch niet te maken met een groot golfslagbad met een 150 Kilowatt, 20 bar pompinstallatie, toch??!!”
“Ja maar toch kan het gevaarlijk zijn!” riposteerde hij.
“Ja maar, onze waterpomp draait op een tijdklok en loopt alleen ’s nachts!” protesteerde ik nog.
“Dat kan dan wel zijn” zei hij onvermurwbaar, maar die knop moet er komen! Bovendien” vervolgde hij “kan het u later bij een ongeval aardig wat juridische ellende besparen met de overheid en de verzekeringsmaatschappij.”
“Daar had ie een punt” dacht ik.
“Goed” zei ik volgzaam “Dan ga ik dat regelen. Mag ik dat zelf aanleggen?”
“Ja hoor, geen bezwaar. Stuurt u mij maar foto’s van de bordjes en de noodknop per email, hier is mijn kaartje.”
De man vertrok weer en ons gesprek bleef me nog een tijdje bezighouden.
“Wat een onzin!” speelde het door mijn hoofd. “Weet je wat? Ik ga dat verhaal toch eens uittesten.”
Ik zette de zwembadpomp aan, dook in het zwembad en daalde af naar het afzuigputje op de bodem. Ik voelde eerst met mijn hand, maar bemerkte niet overdreven veel zuigkracht.
“Zie je wel, wat ik al dacht, onzin allemaal!” Vervolgens vleide ik mijn dikke belly over het putje en werd tot mijn grote verbazing direct vastgezogen!!
Geschrokken drukte ik me overeind, maar kwam niet los! De schrik sloeg me om het hart.
“Wel nondeju!!!” spookte het door mijn hoofd “Ik zit vast!! Help!!”
Met een flinke ruk brak het plastic rooster onder me en plopte mijn buik los. Ik kon weer naar boven. Eenmaal uit het bad keek ik geschrokken naar mijn buik. Er stond een keurige afdruk van het putje op! Niet alleen een afdruk, ik was half ontveld!!

Dit had ik toch echt niet verwacht, ik was perplex! Een paar dagen later heb ik die noodknop maar aangelegd. Niet dat het enig nut heeft; eer iemand in de gaten heeft dat er een kind op de bodem van het bad vastgezogen zit, ben je al te laat.
Ik zorg er in ieder geval wel voor dat de pomp alleen ’s nachts draait, zoals overigens ook voorgeschreven wordt. Ik ga nu nog steeds door het leven met een afdruk van een zwembadputje op mijn buik!

Volgende artikel