Door: Kees Wijnen
Nergens zijn rommelmarkten zo talrijk en populair als in Frankrijk. Dit komt waarschijnlijk omdat de Fransman niet snel iets weggooit, hij ieder voorwerp tot de laatste snik zelf gebruikt en het ten slotte probeert te verpatsen op een rommelmarkt. Rommelmarkten worden per definitie in alle seizoenen en in de regel op zondagen georganiseerd. Bij de grotere markten willen ze daar de zaterdag nog wel eens aan vastplakken. Frankrijk kent verschillende soorten rommelmarkten:
La brocante
Dit is meer een antiekmarkt waar handelaren hun ‘kunstschatten’ voor flinke prijzen proberen te slijten. Tussen de handelaren zitten ook de particulieren die er hun afgedankte spulletjes aanbieden. Brocantes vind je meestal in de dorpskern en zijn daardoor altijd heel gezellig. Er is een drukte van belang, restaurants en cafés pikken met volle terrassen een graantje mee, de sfeer is top.
Toeristen flaneren tussen de zonovergoten kraampjes, strijken neer op een terrasje voor een café allongé of een noisette en kijken geamuseerd naar de bonte stoet van bezoekers die in de meest uiteenlopende en kleurrijke outfits langs paraderen. Tussen de middag probeert iedereen nog een plaatsje te bemachtigen in een van de vele restaurantjes en zie je de exposanten zich tegoed doen aan een stuk stokbrood met ham en kaas, want de business gaat natuurlijk gewoon door.
Le vide grenier
Letterlijk vertaald ‘lege zolder’, een zolderopruiming dus. Dit zijn rommelmarkten meestal georganiseerd door verenigingen. Om de verenigingskas te spekken organiseert iedere zichzelf respecterende club zoals een tennisvereniging, de jeu de boules club, de dansschool, maar ook de brandweer of de jachtvereniging op eigen terrein één keer per jaar een vide grenier. Dit kan plaats vinden in en rond het clubgebouw of ergens op een weiland. Door de afwezigheid van restaurants wordt de catering door henzelf verzorgd, wat natuurlijk een paar centen extra oplevert. Dus tref je er een tafel aan met thermoskannen koffie waar je voor een Euro een plastic bekertje koffie kunt kopen, een partytent waar worst met frites verkocht wordt en er een bier en wijn kraam staat opgesteld. Alles wordt in het werk gesteld om dit hoogtepunt van het jaar tot een financieel succes te maken. Deze vide greniers zijn vaak bescheiden van omvang. Je treft er niet meer dan een vijftigtal kraampjes aan. Er zijn echter uitzonderingen. Sommige clubs schoppen het ver en hebben na jaren en jaren hard werken en goede marketing hun vide grenier ongekend populair gemaakt met honderden exposanten en duizenden bezoekers, waarbij de gendarmerie vaak moet uitrukken om alles in goede banen te leiden.
La vide maison
Opa en Oma zijn overleden. De erfgenamen, zijnde de kinderen en neven en nichten, willen het huis verkopen, maar eerst moet de inboedel weg. De familie organiseert dan een vide maison, zeg maar een garageverkoop. Alle gedeukte potten en pannen, de uitgedraaide wasmachine, de uitgevroren ijskast, een krakend comptoir, de versleten canapé, een doorgezakt bed, een oude pendule en verroest gereedschap, worden netjes uitgestald en de erfgenamen leiden je rond en tonen vol trots alle familieschatten die dan voor schappelijke prijzen aan de man gebracht worden. Vaak is het hele huis voor het publiek toegankelijk. Drommen mensen verdringen zich op de trap, in de keuken en op de zolder op zoek naar een koopje. Ik krijg als bezoeker altijd een morbide gevoel over me heen en waan me een indringer in de tragedie van de familie.
De vraag is natuurlijk wanneer en waar is er ergens een rommelmarkt? De Fransen weten dat gewoon! Stel op zondag 12 september is er ergens een rommelmarkt, dan noteer ook maar in je agenda dat het festijn iedere tweede zondag van september van ieder jaar weer herhaald wordt! Verder gaat het van ‘bouche à l’oreille’ van mond tot mond en natuurlijk wordt het voor de niet ingewijden aangekondigd met affiches op iedere lantaarnpaal.
Er is uiteraard ook internet. www.brocabrac.fr en www.vide-greniers.org zijn de twee leidinggevende websites waar je iedere rommelmarkt in heel Frankrijk op terug vindt.
Dan kent Frankrijk natuurlijk ook de kringloopwinkel. De meest interessante en meest bekende is de ‘Emmaüs’. Dit is een in 1949 door pater Abbé Pierre opgezette keten van kringloopwinkels waarvan de opbrengst ten goede komt aan de armen en daklozen, die zelf ook de handen uit de mouwen steken. Deze stichting is uitgegroeid tot een wereldwijde organisatie. Je komt er echt voor een habbekrats best fraaie spulletjes tegen. Kijk wel eerst wanneer ze open zijn. De meeste winkels zijn maar 1 of 2 dagen per week open, vaak woensdag en zaterdag.
Ook bekend is de ‘Troc de L’Ile’ oftewel ‘Troc’. Hier breng je je afgedankte spulletjes naar toe en zij verkopen het voor je, met een vette winstmarge natuurlijk. Ook hier vind je aparte spulletjes, maar wel wat duurder. In iedere grote stad, wel vaak aan de rand van de stad, vind je zeker een Troc of een Emmaüs. Even googelen dus!
Tot slot heb je ook nog enkele beroemde brocantes zoals onder andere de ‘Braderie de Lille’. Dit is de grootste rommelmarkt ter wereld en vindt altijd plaats in het eerste weekeinde van september. De stad puilt dan uit van oude zooi, koopjesjagers, handelaren en toeristen.
Dan niet te vergeten de ‘marché aux puces’ in Parijs ook wel genoemd ‘Le marché de Saint-Ouen’. Deze vindt plaats iedere zaterdag, zondag en maandag. Het is een enorm 9 ha groot doolhof van steegjes, straatjes en gangetjes in het noorden van Parijs. Het zijn in feite allemaal straatjes met aan weerszijden een soort garageboxen. Zaterdag ’s ochtends trekken alle marchandeurs de rolluiken open en het feest begint! Maakt niet uit wat je zoekt, de Puce heeft het! Zo tref je er een kraampje aan waar ze bijvoorbeeld alleen maar gordijn flossen verkopen, duizenden flossen in alle maten en kleuren. Daarnaast zit iemand waarbij je je in een spiegelpaleis waant, omdat hij alleen maar enorme spiegels en kroonluchters verkoopt. Ook de gerenommeerde antiquair heeft er zijn garagebox, nou ja garagebox, hij heeft er drie op een rij en heeft er een groot paleis van gemaakt. Aan de overkant zit weer iemand met alleen maar gigantische kloostertafels met daarnaast een kraampje waar je alleen maar helmen uit de eerste en wereldoorlog ziet. Zo zag ik er een keer een oud vrouwtje op de grond zitten met een tapijtje voor zich. Op het tapijt lagen tientallen gebruikte kunstgebitten. Een oud mannetje stopte ze een voor een in z’n mond om te passen en vertrok even later met een brede grijns op zijn gezicht.
Als je ooit in Parijs bent, ga dan absoluut een keer naar de Puce! Je kunt zelfs ‘une visite guidée’ aanvragen. Een gids laat je dan de fraaiste kramen zien en leid je rond tot in de diepste krochten van de Puce.
Een bezoek aan deze markt wordt beslist een onvergetelijke ervaring. Neem de metro naar de ‘porte de Clignancourt’. Weer boven de grond loop je een halve km noordwaarts en je vindt de Puce. Vraag het anders even aan de eerste de beste voorbijganger.
Meer artikelen lezen van deze auteur? Klik HIER.
