De Franse bank

Door: Kees Wijnen

Wanneer we naar Frankrijk op vakantie gingen, hadden we Eurocheques bij ons. Men kon in die tijd in heel Europa een cheque uitschrijven tot 300 gulden! Wat een gemak was dat. Ik heb het dan omstreeks 1990 of zo. In Frankrijk was de creditkaart al aardig ingeburgerd. De winkelier plaatste je kaart dan op een soort stempelplaat, legde er een cheque overheen en ratste een hendel heen en weer. Daar waren wij niet mee bekend. Ook gebruikten de Fransen hun eigen cheques. Een betaalmiddel wat vandaag de dag nog steeds gebruikt wordt. Zeker de bejaarde Fransman staat nog steeds op zijn dooie akkertje bij de kassa een cheque uit te schrijven. Glimlachend zag ik menigmaal een oud en verschrompeld boerinnetje een kruisje zetten op de plaats voor de handtekening nadat de kassière voor haar de cheque had ingevuld.

Toen wij rond 2004 naar Frankrijk emigreerden waren we inmiddels gewend aan internetbankieren. Hoe makkelijk was dat! Een van de eerste zaken die we hier regelden was een bankrekening openen. We vroegen meteen of we hier ook konden internetbankieren.
“Natuurlijk” zei de bankjuffrouw. “U kunt via internet geld overmaken”.
Een week later kregen we alle papieren en een inlogcode. Wij gingen meteen aan de slag.
Wij konden met de beste wil van de wereld niet ontdekken hoe je dan geld kon overmaken naar Jan, Piet of Klaas. Wij de bank maar eens gebeld:
“U vertelde ons dat we konden internetbankieren, hoe gaat dat dan? Volgens ons kan dat helemaal niet!”
“Jawel hoor. U kunt geld overmaken van uw betaalrekening naar uw spaarrekening en vice versa.”
“Ja dat snap ik, maar ik wil geld kunnen overmaken naar een willekeurig persoon”.
Toen was het even stil . . .
“U moet dan eerst een ‘beneficiair’ aanmaken.”
“En hoe doe ik dat dan??”
Weer even stil . . .
“U moet dan de bankgegevens van die persoon met de post naar ons opsturen. Wij controleren de kredietwaardigheid van die persoon en na deze check plaatsen wij hem bij uw lijst van beneficiaires.”
“Ja maar dat is toch hartstikke omslachtig, dat werkt toch niet??!!” reclameerde ik.
“Sorry meneer dat is de enige mogelijkheid. Wij vinden veiligheid heel belangrijk.”
“Ja, chequeboekjes met de post opsturen; dat is veilig!” protesteerde ik nog.
Ik vond dit onbegrijpelijk, we zaten toch bij een gerenommeerde bank!
Wij hebben dus jarenlang zitten knoeien met betalingen. Een beneficiaire in het buitenland aan laten maken was al helemaal niet mogelijk.
Dus op internetbankierengebied deden we maar alles via onze Nederlandse bank, dat werkte vlekkeloos.

Jaren later zijn we eens bij andere banken gaan informeren. Uiteindelijk vonden we er een waarbij je online een beneficiaire aan kon maken. De beveiliging van het internetbankieren programma was hier weer tenenkrommend! Via sms codes, wachtwoorden, email verificaties, scanner, enz. Je was minstens een kwartier bezig om 100 euro over te boeken.
Nu, inmiddels 2021, is er eigenlijk niet veel veranderd, behalve dan dat de ouderwetse Franse cheques nauwelijks nog ergens geaccepteerd worden.

Onlangs kochten wij een gloednieuwe auto. Na jarenlang in oude tweede -en derdehandsjes rondgereden te hebben, vonden wij het eens tijd worden onszelf te trakteren op een gloednieuwe bolide. Toen wij bericht kregen van de garage dat de auto klaar was en of we 20.000 euro wilden overmaken, gingen we aan de slag. Met internetbankieren de garage ingevoerd. Dat lukte. Vervolgens, na sms codes, wachtwoorden, email verificaties een betaalopdracht aangemaakt van 20.000 euro. Deze werd geweigerd! We hadden een transfer limiet van 2.000 euro! Wel nondejuu!
Wij de bank gebeld. Bank gesloten! Oh ja, da’s waar ook, op maandag zijn alle banken in heel Frankrijk dicht. Op maandag krijg je dus financieel in Frankrijk helemaal niets voor mekaar!
“Weet je wat” dachten wij “we gaan morgen wel hier even naar de bank en vragen of ze het over willen maken”.
De volgende dag stonden we om 9 uur voor de deur, identiteitspapieren, bankpasjes en faktuur auto paraat.
Toen we na een kwartier wachten, met mondkapje, eindelijk aan de beurt waren, konden ze niet bij onze bankgegevens komen.
“Bij welke bank zit u?” vroeg het meiske.
“Ja, bij deze bank natuurlijk, de Credit Agricole!” zeiden wij verbaasd en gaven haar een betaalkaart.
“Ah, ik zie het al. U zit bij de Credit Agricole Occitanie, dit hier is de Credit Agricole Aquitaine”
Oh ja, dat zou kunnen” zeiden we “Toen we deze rekening openden woonden we in de Aveyron.”
“Dan kan ik helaas niets voor u doen.”
“Wat?!!” riepen we “Credit Agricole is toch Credit Agricole! Of zien we dat verkeerd?”
“Ja, dat klopt” zei ze “maar alle filialen zijn ingedeeld in regio’s met een eigen identiteit.”
“En nu?? Hoe krijgen we het dan voor elkaar??!!”
“U moet dan naar een filiaal van de Credit Agricole Occitanie.”
“Ja maar dat is 3 uur rijden!!” protesteerde ik!
Ze haalde haar schouders op, “Sorry” zei ze “Er is geen andere mogelijkheid.” Gefrustreerd keerden we huiswaarts. Wat nu??
Thuis belden we ons oude kantoor in de Aveyron maar eens om te kijken of zij een oplossing hadden en vertelden dat we 20.000 euro wilden overmaken en we een betaallimiet hadden van 2.000 euro.
“Ja dat klopt” zeiden ze “Die limiet is om u te beschermen tegen fraude.”
Ze konden dan wel tijdelijk deze limiet verhogen, maar ik moest dan wel een kopie van de faktuur van de garage opsturen en ze moesten me daarna 3 vragen stellen om mijn identiteit te verifiëren.
Mijn al hoge verbazingsniveau steeg wederom.
“Kan ik die kopie ook per email opsturen?”
“Oh ja hoor, doet u dat maar.”
Nadat ik hem een kopie van de garagerekening had gemaild, belde hij terug.
“Dat is verder in orde en dan nu de 3 vragen:”
Vraag 1: wat is de geboorteplaats van uw moeder? “Breda” zei ik
Vraag 2. Wat is uw paspoortnummer? Nadat ik mijn paspoort achter uit de la met sokken en onderbroeken had gevist, noemde ik mijn paspoortnummer.
Vraag 3: Wat is de naam van uw hond? “Pico” zei ik.
“Prima” zei hij. “Ik kan nu tijdelijk uw limiet verhogen en probeert u het dan aan het eind van de middag nog eens, want het betaalsysteem ligt er momenteel uit.”
Ook dat nog!
Aan het eind van de middag hebben wij dan eindelijk onze 20.000 euro kunnen overmaken.

Diezelfde dag zagen we op de Nederlandse TV een interview met Koningin Maxima. Zij zet zich o.a. in om in ontwikkelingslanden als Ghana, Namibië, Afghanistan, mensen te helpen makkelijker toegang te krijgen tot financiële dienstverlening. Ik speelde onwillekeurig met de gedachte haar eens een brief te schrijven met het verzoek om Frankrijk ook maar op haar lijstje te plaatsen.

Volgende artikel