Door: Kees Wijnen
Het komend jaar zou mijn oudste broer Harrie, wonende in Canada, tachtig worden. Mijn broer Fons die op een eiland nabij Seattle woont, zeurde al jaren aan mijn hoofd wanneer we nou toch een keer langs kwamen. Wijzelf hadden altijd een droom ooit eens een trektocht langs de westkust in de Verenigde Staten te maken. Zouden we dan maar eens het woord bij de daad voegen en die campertocht regelen, mijn broer Fons op z’n eiland bezoeken en af te sluiten met de tachtigste verjaardag van Harrie in Toronto. Geerd, mijn derde broer die in Parijs woont, zou ook wel komen.
In november 2019 begonnen we plannen te maken. Eerst met het vliegtuig naar Las Vegas. Marjo was daar nog nooit geweest en het leek ons wel leuk ons een paar dagen in het mondaine leven te storten. Bovendien konden we dan in één van de casino’s onze vakantie terugverdienen…
Daar huren we een camper en trekken via Salt lake city, Yosemite, San Fransisco naar Seattle om Fons te bezoeken. Dan met het vliegtuig naar Toronto voor de tachtigste verjaardag van Harrie. Tot slot met het vliegtuig weer terug naar huis. Zowaar een rondreis van betekenis!
Na de knoop doorgehakt te hebben, reserveerden we alle tickets voor vliegreizen, hotels, campervan, etc.
We dachten, laten we maar op tijd reserveren, is wellicht goedkoper. In april 2020 zouden we vertrekken en de voorpret was reeds begonnen.
Maar… in maart 2020 brak Corona uit! In het begin dachten we, dat waait wel weer over! Maar naarmate de ellende zich begon te ontplooien werd steeds sneller duidelijk dat ons reisje niet door zou gaan. Al gaandeweg werd ook duidelijk dat we naar onze centen konden fluiten. Ja, misschien konden we een paar vouchers krijgen!
Wij baalden enorm. Dit zou onze eerste grote vakantie van betekenis worden! Las Vegas, Yosemite, Salt Lake City, San Francisco, campertrip, het ging allemaal aan onze neus voorbij! Op TV was het alleen maar CORONA, COVID19! Verschrikkelijk! Alles afgelast, geannuleerde concerten, alles dicht, lock down. Je werd er depressief van. Overal ontstonden bizarre initiatieven, thuisconcerten, virtuele rondreis, Zoom sessies, home performances!
“Goh,” zei Marjo, “zullen we onze reis dan ook maar ‘virtueel’ gaan maken?”
“Hoe bedoel je??” zei ik verbaasd.
“Nou gewoon, we doen net of we op vakantie gaan. We maken een heel reisverslag op facebook! Eens kijken wie er intuint!”
“Da’s een idee!” riep ik enthousiast, “doen we er gefotoshopte foto’s bij! Gaan we doen!”
We begonnen een verhaal te verzinnen waarom we plots wel op vakantie konden. We plaatsten op Facebook onze eerste post met een foto van Marjo die de koffers aan het pakken was.
We hadden een verhaal uit onze duim gezogen dat we van de Amerikaanse ambassade toch een inreisvisum hadden gekregen vanwege familiebezoek. Vervolgens zouden we met een speciale vlucht van Air France meekunnen. Die ging een gestrand Frans rugby team in Las Vegas ophalen. We zouden dan in een praktisch leeg toestel businessclass mee kunnen!
De Facebook reacties waren niet van de lucht! Hier heb je er een paar:
“Jullie zijn getest? Je bent er zeker van dat niemand die je daar gaat ontmoeten geen corona heeft/ drager is? Beetje onverstandige beslissing lijkt mij. Maar have fun!”
“Tja….. Ik zou het niet in mijn hoofd halen. We zitten hier – verdikkeme niet voor niets – in een complete lockdown en jullie gaan ff lekker voor the fun, niks noodzakelijks, half Noord-Amerika door reizen. Ik vind het buitengewoon onverstandig en begrijp ook werkelijk niet dat het mag! Ik kan alleen maar hopen dat niemand er nadelig gevolgen van zal ondervinden – en dan bedoel ik niet alleen jullie… Maar toch, veel plezier daar.”
“Niet een beetje onverantwoordelijk?”
“Als je nooit een risico neemt beleef je geen avonturen. En een avontuur gaan jullie beleven! Het is jullie zo gegund! Geniet van jullie prachtige reis en de familie daar. De 80e verjaardag van je broer op deze manier vieren is heel bijzonder. Stay healthy, stay save en GENIET! Leuk om jullie avonturen hier te volgen.”
Het was wel duidelijk dat iedereen er intuinde! De komende dagen waren Marjo en ik constant in de weer met het verzinnen van belevenissen. Ik maakte de ene fake foto na de andere. Regelmatig moesten we ons omkleden, in een bepaalde pose gaan staan en fotoshopte ik ons weer in een ander decor! Zo werd er in het vliegtuig onderweg naar Las Vegas, we vlogen immers businessclass, een heel diner voor ons geserveerd.
Op Facebook:
“Zo wil ik ook nog eens vliegen!”
“Wauw dat vliegtuig! Fijn dat de reis goed ging!”
“Daar zou je aan kunnen wennen!”
Niemand had iets in de gaten en dacht dat we echt in vegas zaten. Na het bezoeken van de Grand Canyon en de Hooverdam zouden we opnieuw trouwen “Renew your vows” zoals ze hier zeggen en togen we naar een wedding chappell inclusief Elvis Presley impersonator! Op facebook publiceerde ik het wedding certificaat.
“Proficiat, heel veel gelukkige en gezonde jaren samen met veel mooie avonturen!”
“Love is in the air, happy honeymoon.”
“Van harte gefeliciteerd met de hernieuwing van jullie beloftes aan elkaar.
Dat zit wel snor met jullie. Geniet van je reis en elkaar!”
Wederom was iedereen er vast van overtuigd dat we in Amerika zaten. Ook mijn oudste broer wist niet beter dan dat we onderweg naar hem waren voor zijn tachtigste verjaardag!
Maar allengs verschenen er toch af en toe opmerkingen:
“Deze foto ziet er wel een beetje raar uit! Volgens mij gefotochopt!”
“Klopt dit allemaal wel! Volgens mij zitten jullie gewoon thuis!”
Soms mailden we deze mensen persoonlijk en vertelden hen dat ze ons door hadden, maar het spel toch maar mee moesten spelen!
Maar goed, al gaandeweg reisden we in onze camper via de bekende plaatsen als Salt Lake City, Yosemite en San Francisco richting Seattle, vergezeld van de meest krankzinnige getructe foto’s.
Op een gegeven moment waren we, vlak voor ons virtuele bezoek aan Harrie, bij de Niagara watervallen en zouden we in een bootje naar de voet van de waterval varen. Dus trokken we beiden een regenpak aan, besproeide ons met een plantenspuit met water en plakte ik de Niagarawatervallen op de achtergrond. Iedereen op Facebook trapte er weer in!
Uiteindelijk arriveerden we bij Harrie voor zijn tachtigste verjaardag. We besloten toen om maar een einde aan het verhaal te maken en postte ik een wel héél overdreven verjaardagskiekje van Harrie’s feestje. Er waren daar namelijk enkele bijzondere gasten…
Deze keer waren de reacties op Facebook wel een beetje anders:
“Heul heul effkes geloofde ik da gullie in den States waren ???????????????? goed gedaan man!!!”
“Alle VIPs van de wereld op een rij‼️Geweldig! De dag kan niet meer stuk. Veel plezier en groeten.”
“Wat zijn we daar ingetuind! Niet normaal! Geweldig gedaan!!”
Alles bij elkaar hebben we enorm veel lol gehad dit in elkaar te sleutelen en lagen we soms dubbel van de reacties. Alsof we de reis echt gemaakt hadden.
In het najaar hebben we een weekje echt een camper gehuurd en zijn we door de Camarque in Zuid-Frankrijk getrokken. Ook hier hebben we op Facebook een verslag van gemaakt. Echter niemand geloofde ons en dacht dat ze weer in de maling genomen werden.
