Door: Kees Wijnen
De chemin rural, ook al weer zo’n typisch Frans dingetje, is een landweggetje van oudsher gebruikt door boeren. Van oorsprong lopen ze van de ene boerderij naar de andere en worden gebruikt om de diverse landbouwpercelen te kunnen bereiken. Deze landwegen zijn eigendom van de gemeente en mogen dus niet verkocht, afgesloten of weggeploegd worden. Soms kan zo’n chemin rural voor aardig wat problemen zorgen. Zo’n weggetje, dat soms allang niet meer als weggetje herkenbaar is, kan over je terrein lopen zonder dat je daar erg in hebt. Stel dat je op een dag een schuur of zoiets wil bouwen en je vraagt een vergunning aan, dan kan het zo maar gebeuren dat hij afgewezen wordt omdat daar een chemin rural loopt. Zo zijn ook meestal de oevers van een beek eigendom van de gemeente.
Hoe weet je nu of er over jouw terrein zo’n chemin rural loopt? Dat kun je vrij eenvoudig zien op de kadastertekeningen. Mocht je die niet hebben dan kun je uiteraard ook op internet terecht. Kijk op https://www.geoportail.gouv.fr/ zoek je eigen adres. Als je je adres op de kaart in beeld hebt, klik je rechtsboven op dit symbooltje. Klik op + de données. Klik nu links op Parcelles Cadastrales. De cadasterkaart wordt nu bovenop de vorige kaart gesuperponeerd. Als je wederom rechtsboven op bovenstaand symbooltje klikt, kun je de doorzichtigheid van iedere kaart instellen door op het tandwieltje te klikken.
De kadasterkaart kan er als volgt uitzien.
Alle percelen met een nummer hebben een eigenaar. (Vanwege de privacy kun je helaas niet zien wie dat is). Alle gebieden zonder nummer, zoals de weggetjes op dit kaartje zijn chemins rurales en eigendom van de gemeente. Iedereen heeft dus het recht hier te lopen.
Zo had indertijd mijn Nederlandse buurman, die een paar kilometer verderop woonde, de hobby om al deze weggetjes, die allang weer dicht gegroeid en verdwenen waren, weer op te zoeken en vrij te maken, zodat iedereen daar weer kon wandelen. Hij had de burgemeester daarvan op de hoogte gesteld en die kon niet anders dan dat ondersteunen. Hij wist natuurlijk al dat dit bonje zou gaan geven.
En inderdaad, op een dag was Jan weer bezig om midden in de bossen met zijn eigen “mini pelle” een weggetje weer open te krijgen. Vaak was dat een megaklus en moesten omgevallen bomen weggehaald, tientallen meters aan bramen bevochten of enorme rotsblokken weggekanteld worden. En ja hoor, daar kwam een boer aangeslenterd en vroeg wat hij in hemelsnaam op zijn grond aan het doen was. “Nou” zei Jan “Ik ben deze chemin rural aan het schoon maken, zodat we er weer door kunnen”
“chemin rural?” zei de boer “Hoe kom je daar nu bij! Dat is mijn grond!! Sodemieter op!!!”
“Nou kijk” zei jan. Hij was al voorbereid en haalde de kadasterkaart tevoorschijn “Hier loopt dit weggetje en die is niet van u, het spijt me.” Jan ging weer verder met zijn kettingzaag. De boer droop ziedend af “U hoort nog van mij!!”
Een dag later belde de burgemeester dat hij een woedende monsieur Vigroux op de stoep had. Hij had de zaak gesust, zei hij. Maanden later liep Jan tijdens een dorpsfeest in de plaatselijk salle de fêtes mr. Vigroux tegen het lijf. “Ja, verdorie” zei Vigroux “Had je dat weggetje niet wat breder kunnen maken? Dan had ik er met mijn tractor door gekund!!”
Tip: Kijk dus nog eens op je eigen kadasterkaarten of op internet om te ontdekken of er op jouw grond ook van deze weggetjes lopen. Is het je dan nog niet duidelijk, ga dan naar de gemeente.
